οι Αρετές, οι Χάρες και η Ομορφιά

// απόσπασμα από το βιβλίο του Τζων Στάινμπεκ, ο Δρόμος με τις Φάμπρικες //

(..) Το ίδιο και ο Μάκ με τα παιδιά κλωθογυρίζουνε πάνω στην τροχιά τους. Είναι οι Αρετές, οι Χάρες και η Ομορφιά μέσα στο πολυάσχολο, σωρό – κουβαριασμένο και ηλίθιο Μόντρεϋ, το εγκόσμιο Μόντρεϋ, όπου οι φοβισμένοι και πεινασμένοι άνθρωποι χαλούνε τα στομάχια τους αγωνιώντας να εξασφαλίσουνε λίγη τροφή, άνθρωποι που διψούνε για αγάπη και όμως καταστρέφουν ότι αξιαγάπητο υπάρχει τρόγυρά τους. Ο Μακ και τα παιδιά είναι η Ομορφιά, οι Αρετές και οι Χάρες. Μέσα σ’ έναν κόσμο που τον διαφεντεύουνε οι χολιασμένοι τίγρεις, που τον αυλακώνουν με το πέρασμά τους οι μανιασμένοι ταύροι και τον εποπτεύουνε τυφλά τσακάλια, ο Μακ και τα παιδιά τρώνε και πίνουν διακριτικά με συντροφιά τις τίγρεις, μερεύουν του μανιασμένους ταύρους, μαζεύουνε τα ψίχουλα να θρέψουνε τους γλάρους του Δρόμου με τις Φάμπρικες. Τί αν ο άνθρωπος κερδίσει τον κόσμο όλον και όμως υποφέρει από έλκος γαστρικό, έχει πρησμένο τον προστάτη και πάσχει από διπλωπία; Ο Μακ και τα παιδιά δεν πιάνονται σε δόκανα, περνούν πλάι στη φόλα δίχως να την αγγίξουν, ξεφεύγουν από τη θηλιά και αψηφούνε μια ολάκερη γενιά παγιδευμένη, δηλητηριασμένη, δεμένη χειροπόδαρα, που ωστόσο τους προγκάει και τους αποκαλεί ανάξιους, στιγματισμένους, κακορίζικους, κλέφτες, αλήτες, παλιάνθρωπους. Ο πατήρ ημών ο εν τη φύσει, που χαρίζει ζωή στον αγριόγατο και στο κοινό ποντίκι, στη μύγα, την αράχνη και στο σκόρο, πρέπει να ‘χει μιαν άπειρη και απντοδύναμη αγάπη για τους κηλιδωμένους, για τους ανάξιους και τους αλήτες, για τον Μακ και τα παιδιά. Αρετές, χάρες, τεμπελιά και μια ζωή με ουσία. Πάτερ ημών ο εν τη φύσει.

// ο Δρόμος με τις Φάμπρικες, εκδ. γράμματα, μτφρ: Κ. Πολίτης //