κυρία Νοταρά, καλημέρα

// αναδημοσίευση ενός παλιότερου ποστ απ' το blog της Όλιας Λαζαρίδου - olialaz //

Δεν ξέρω γιατί μουρθε στο μυαλό σήμερα, μαζί με τη βροχή,η Σαπφω Νοταρά. Τήν είχα κάποτε γνωρίσει. Στο ιδιο καμαρίνι. Φορούσε συνήθως ένα πορτοκαλί νάυλον φόρεμα που άνοιγε με σούστες. Μας είχαν βάλει μαζί για να τη βοηθάω ν αλλάζει. Όταν μιλούσε, ήταν σα να σου καρφώνει στο μυαλό πρόκες . Μου είχαν πει[δεν ξέρω αν ήταν αλήθεια] πως στις πρεμιέρες έστελνε στον εαυτό της λουλούδια. Έμπαινε και παράγγελνε πάντα απ το μπάρ έναν διπλό μέτριο. ‘’Τρίχα έπεσε στον καφέ,κάτι θ ακούσω’’…μουλεγε. ‘’ή.. Εγώ θα πεθάνω μόνη,σαν αγριόγατος.’’. Κι έτσι έγινε. Φύλαγε στο σπίτι της σε χαρτόκουτα όλα τα αποκόμματα απ τις ταινίες που είχε παίξει. Μετά την παράσταση, καθόταν συνήθως κι έτρωγε στο γωνιακό σουβλατζίδικο. Ένα βράδυ την κάλεσα και φάγαμε οι δυο μας σε μια ταβέρνα στη πλατεία Βικτωρίας, τα Τρία αδέλφια. Την παρατηρούσα κρυφά πάνω απ τά πιάτα με περιέργεια ,και κάποια αμηχανία. Μου φαινόταν παράξενη, ανοίκεια, αλλά - παρόλο που δεν ήξερα ακριβώς γιατί- τη σεβόμουν. Τη φοβόμουνα και λίγο. Είχε ήδη τότε γίνει κάπως κάλτ. Κάποιοι λογοτέχνες.ο Τσαρούχης , ήταν φίλοι της.

AΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
….Πέθανε εντελώς μόνη και αβοήθητη, σε διαμέρισμα που διέμενε επί της πλατείας Κουμουνδούρου, σημερινής πλατείας Ελευθερίας, στον αριθμό 22, το ενοίκιο του οποίου πλήρωνε κάποιος νέος επιχειρηματίας, άλλοτε μικρός θαυμαστής της που έμεινε όμως άγνωστος. Τη βρήκαν δύο ημέρες αργότερα μετά από αναζήτηση από παρακείμενο εστιατόριο που συνήθιζε να πηγαίνει…….

( via )