αμετακίνητη

// του Γιάννη Κάτρη, απόσπασμα από το βιβλίο του «η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα» //

Οι δυνάμεις που κυριάρχησαν μετά τα «Ιουλιανά» χάραξαν δυο βασικούς αντικειμενικούς σκοπούς: ο πρώτος ήταν η εκθεμελίωση του έργου που είχε δημιουργήσει η δημοκρατία και η επανάκτηση του ασφυκτικού ελέγχου επί των λαβών της εξουσίας. Επίσης, ο επαναπροσανατολισμός της εξωτερικής πολιτικής στις πάγιες προπαπανδρεϊκές μορφές συμμαχικών σχέσεων, δηλαδή στη σταθεροποίηση της Ελλάδας σαν ατλαντικού δορυφόρου. Ο δεύτερος αντικειμενικός σκοπός απέβλεπε στην εξάτμιση των εκρηκτικών αισθημάτων της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας. Η δυναμική κατάπνιξη της λαϊκής αντιδράσεως δεν παρουσίαζε ανυπέρβλητες δυσκολίες, μια και τα σώματα ασφαλείας (εξοπλισμένα με τελειότατα αμερικανικά μέσα) δεν είχαν κυβερνητικούς φραγμούς στην εφαρμογή και των πλέον αδίστακτων μεθόδων κατά την αντιμετώπιση λαϊκών κινητοποιήσεων. Και υπήρχε επί πλέον — για τις δύσκολες καταστάσεις — η εφεδρεία των 200.000 ανδρών του στρατού.
Αλλά κανένα κατεστημένο και καμιά ξένη κηδεμονία δεν κοιμούνται ήσυχοι πάνω σ' ένα καζάνι που βράζει....
Και ειδικά στην περίπτωση της μεταϊουλιανής Ελλάδας η δημοκρατική πλειοψηφία, με σφυρηλατημένα ιδανικά, με συνείδηση ότι η θέλησή της είχε υποστεί βιασμό, έδειχνε με καθημερινές εξεγέρσεις ότι δεν ήταν διατεθειμένη να συνθηκολογήσει. Εκνευρισμένοι οι Ιουλιανοί μιλούσαν για οχλοκρατία του πεζοδρομίου. Η αντιπολίτευση απαντούσε θυμίζοντας το Σόλωνα της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας, που χαρακτήριζε «άτιμον» εκείνον που στα κρίσιμα γεγονότα έμενε ουδέτερος και απόφευγε να εκδηλώσει και να υπερασπίσει τις ιδέες του. Αλλά το αυτί του κατεστημένου δεν ίδρωνε από κάτι τέτοια. Αγωνιζότανε με όλες τις μεθόδους να επιτύχει την υποταγή του λαού. Την αποκαλούσε «εκτόνωση». (Αργότερα ο Παπαδόπουλος θα την ονομάσει «γύψο»). Οι προθέσεις ήσαν οι ίδιες: Κάμψη της αγωνιστικότητας, ηθική κόπωση, αποκαρδίωση και τέλος υποταγή στη μοίρα, που σημαίνει: η ολιγαρχική διάταξη της ελληνικής κοινωνίας είναι αμετακίνητη.

// Γιάννη Κάτρη, απόσπασμα από το βιβλίο του «η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα», Εκδ. Παπαζήση //