Πετρόπουλος vs Neruda vs δημοτικό τραγούδι

ανάσα την ανάσα παλινδρομώ
γυναίκα μου χαμογελάς και χαίνεις
ψίθυροι στο αφτί
σε γνωρίζω απ' τους σπασμούς εκείνους
κοιτάς περιμένεις κοιτώντας κατάματα
κοιτάς περιμένεις
ζω με την θηλιά στο λαιμό
ανθέμιον λουλουδοπαλάμη παλαμίζω
θάλαμος και παλαμάρι
παλαμάρι ύπερος, άγγελέ μου, πολυτρίχια στην κεφαλή
ψοφίμι σκυλί κρυφοδαγκώνει ακόμη
και μου ξεσχίζεις την καρδιά
και σε μισώ και σε θέλω
και σε θέλω και σε απωθώ
ανάσα την ανάσα εισέρχομαι γλυκοξεχνώντας έτσι

απόσπασμα από τα 5 ερωτικά ποιήματα, Ηλίας Πετρόπουλος 


Τα λόγια μου σε μούσκεψαν θωπεύοντάς σε.
Καιρός πάει πολύς που αγάπησα
το ηλιόλουστο σώμα σου, το μαργαριταρένιο.
Και πιστεύω έτσι πως εγώ είμαι ο κύριος
του σύμπαντος όλου.
Θα σου φέρω απ' τα βουνά λουλούδια εξαίσια,
κλέλιες, ζουμπούλια
και βελανίδια γεράνια, κι ένα κοφίνι φιλιά.
Θέλω να κάνω μαζί σου
αυτό που κάνει κι η άνοιξη στις κερασιές.

απόσπασμα από τα είκοσι ερωτικά ποιήματα, Pablo Neruda

Τα χείλια σου είναι ζάχαρη, το μάγουλο σου μήλο
τα στήθη σου παράδεισο και το κορμί σου κρίνο.
Να φίλουνα τη ζάχαρη, να δάγκανα το μήλο,
ν' άνοιγεν η παράδεισος, ν' αγκάλιαζα το κρίνο

Λιανοτράγουδο