η Λου

// του Μπορίς Βιαν, απόσπασμα από το βιβλίο του "Θα φτύσω στους τάφους σας" //

Η Λου φορούσε μια ελκυστική άσπρη ρόμπα. Εμφανώς η αμφίεσή της περιελάμβανε ένα δαντελένιο σουτιέν και κιλοτίτσα ασορτί.
- Ήρθα να δω αν είσαι ακόμη θυμωμένη μαζί μου, είπα.
- Μη μείνεις εδώ, διαμαρτυρήθηκε.
(..)
- Πού θέλεις να καταλήξεις;
- Σ' αυτό.
Την άρπαξα στον αέρα και τη φίλησα μ'έναν τρόπο πραγματικά πειστικό. Δεν ξέρω τί έκανε στο μεταξύ το αριστερό μου χέρι.


Αλλα η Λου αντιστεκόταν κι άρπαξα στο αυτί μια από τις πιο γοητευτικές γροθιές που έχω αρπάξει μέχρι τώρα. Την άφησα.
- Είσαι αγριάνθρωπος, είπε.
Τα μαλλιά της ήταν χτενισμένα απλά, λίγο φλου, με χωρίστρα στη μέση, κι ήταν στ' αλήθεια εκλεκτό κομμάτι. Αλλά έμεινα ήρεμος. Με βοηθούσε το ρούμι.
- Πολύ θόρυβο κάνεις, απάντησα. Σίγουρα θα σ' ακούσει η Τζην.
- Υπάρχει το μπάνιο ανάμεσα στα δωμάτιά μας.
- Τέλεια, είπα.
Υποτροπίασα και της άνοιξα τη ρόμπα. Κατάφερα να της βγάλω το σλιπ πριν προλάβει να με ξαναχτυπήσει. Την άρπαξα απ' τους καρπούς και της κράτησα τα χέρια πίσω απ' την πλάτη της. Χωρούσαν άνετα στη δεξιά μου παλάμη. Πάλευε αθόρυβα αλλά με λύσσα και προσπαθούσε να με χτυπήσει με το γόνατο, εγώ όμως γλίστρησα το δεξί μου χέρι πίσω από τους γοφούς της και την έσφιξα πάνω μου. Προσπάθησε να με δαγκώσει μέσα απ' την πιτζάμα μου. Αλλά εγώ δεν κατάφερνα να ξεφορτωθώ το καταραμένο το σλιπ μου. Την άφησα απότομα και την έσπρωξα προς το κρεβάτι της.
- Στο κάτω κάτω, είπα, καλά τα κατάφερες μόνη σου μέχρι τώρα. Θα ήμουν βλάκας να κουραστώ για τέτοια ψιλοπράγματα. Κόντευε να βάλει τα κλάμματα, αλλά τα μάτια της γυάλιζαν απ΄' το θυμό. δεν προσπαθούσε καν να ξαναντυθεί κι εγώ απολάμβανα τη γύμνια της. Είχε πυκνές μαύρες τρίχες που έλαμπαν σαν αστρακάν.
Έκανα μεταβολή και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.
- Όνειρα γλυκά, είπα. Με συγχωρείς που κατέστρεψα τα εσώρουχά σου. Δεν τολμώ να σου προτείνω να τα αντικαταστήσω, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα μου στείλεις το λογαριασμό.
Δύσκολα μπορούσα να φανώ πιο ανάγωγος, όχι δηλαδή ότι δεν έχω κλίση. Δεν είπε τίποτα, αλλά είδα τις γροθιές της να σφίγγονται και δάγκωσε τα χείλια της. Μου γύρισε την πλάτη, απότομα, κι έμεινα για ένα δευτερόλεπτο να την θαυμάσω κι απ' αυτή την πλευρά.
Πραγματικά ήταν κρίμα. Βγήκα σε πολύ περίεργη κατάσταση.

Μπορίς Βιαν, Θα φτύσω στους τάφους σας (εκδ. Γράμματα, Μτφρ: Π. Κωστόπουλος)