listen
// της Μαρίας Μήτσορα, απόσπασμα από το βιβλίο της "Με λένε Λέξη" //
"Σήμερα το Άλσος της Νέας Σμύρνης το ορίζουν ψηλά σιδερένια κάγκελα, πιο πολύ θυμίζει φυλακή για δέντρα. Είχα συναντήσει κι εγώ έναν επιδειξία εκεί. Με είχε για μια στιγμή υπνωτίσει αυτό που μου 'δειχνε από το ξεκούμπωτο παντελόνι του, ενώ μέσα στο στόμα γυάλιζαν δύο χρυσά δόντια.
Χωρίς να καταλαβαίνω την ιεροτελεστία του πάθους του, το αίμα είχε ανέβει ξαφνικά στους κροτάφους μου, όχι από ντροπή, αλλά από θυμό για την απαίτησή του να δείξω ταραχή. Γι' αυτό, με μια κίνηση αστραπιαία κι αυθόρμητη, είχα τραβήξει το λάστιχο που συγκρατούσε μια πράσινη μπλούζα γύρω απ' τους ώμους μου, γυμνώνοντας έτσι απότομα το ανύπαρκτο στήθος μου, για να επιτεθώ στο μακρουλό άσπρο πράγμα, που παρότι μαλακό με σημάδευε. Θυμάμαι κάτι σαν πλαδαρή κατάρα, να τη ρίχνει επάνω μου, πριν να φύγει τρέχοντας (..)"
Μαρία Μήτσορα, Με λένε Λέξη (εκδ. Πατάκη)
"Σήμερα το Άλσος της Νέας Σμύρνης το ορίζουν ψηλά σιδερένια κάγκελα, πιο πολύ θυμίζει φυλακή για δέντρα. Είχα συναντήσει κι εγώ έναν επιδειξία εκεί. Με είχε για μια στιγμή υπνωτίσει αυτό που μου 'δειχνε από το ξεκούμπωτο παντελόνι του, ενώ μέσα στο στόμα γυάλιζαν δύο χρυσά δόντια.
Χωρίς να καταλαβαίνω την ιεροτελεστία του πάθους του, το αίμα είχε ανέβει ξαφνικά στους κροτάφους μου, όχι από ντροπή, αλλά από θυμό για την απαίτησή του να δείξω ταραχή. Γι' αυτό, με μια κίνηση αστραπιαία κι αυθόρμητη, είχα τραβήξει το λάστιχο που συγκρατούσε μια πράσινη μπλούζα γύρω απ' τους ώμους μου, γυμνώνοντας έτσι απότομα το ανύπαρκτο στήθος μου, για να επιτεθώ στο μακρουλό άσπρο πράγμα, που παρότι μαλακό με σημάδευε. Θυμάμαι κάτι σαν πλαδαρή κατάρα, να τη ρίχνει επάνω μου, πριν να φύγει τρέχοντας (..)"
Μαρία Μήτσορα, Με λένε Λέξη (εκδ. Πατάκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου