το χρόνο μου

// Του Τσαρλς Μπουκόφσκι, αποσπάσματα από το βιβλίο του "Άνθρωπος για όλες τις δουλειές" //

- "Κοίτα δω", είπε η μία κοπέλα, "ξέρουμε πως νομίζεις ότι χαραμίζεσαι σε τούτη τη δουλειά".
- "Χαραμίζομαι;"
- "Ναι. Φαίνεται από τη στάση σου. Νομίζεις πως δεν το καταλάβαμε;"

Και τότε κατάλαβα για πρώτη φορά πως δεν αρκούσε το να κάνεις απλώς τη δουλειά σου, έπρεπε να παθιάζεσαι κιόλας γι'αυτήν ή τουλάχιστον να δείχνεις πως σ'ενδιαφέρει.
(...)


-"Τσινάσκι, εδώ κι ένα μήνα δε δουλεύεις, μας κοροϊδεύεις και το ξέρεις".
- "Μας βγαίνει ο κώλος, ξεσκιζόμαστε στη δουλειά και δεν είστε κι ευχαριστημένοι από πάνω".
- "Τσινάσκι, όλον αυτό τον καιρό έξυνες τ' αρχίδια σου".
Για λίγη ώρα, έμεινα να κοιτάω τις μύτες των παπουτσιών μου. Δεν ήξερα τι να πω. Τον κοίταξα. "Σας έδωσα το χρόνο μου. Μόνο αυτό είχα να σας δώσω, μόνο αυτό έχει κάθε άνθρωπος να δώσει κι εγώ τον έδωσα σ' εσάς. Για το άθλιο ποσό των 1.15 δολαρίων την ώρα".
- "Θυμάσαι πως μας εκλιπαρούσες γι' αυτή τη δουλειά; Είχες δηλώσει πως για σένα η δουλειά είναι το δεύτερο σπίτι σου".
- "...το δικό μου χρόνο για να μπορείς εσύ να μένεις στο αριστοκρατικό σου σπίτι και ν'απολαμβάνεις όλα τα ωραία πράγματα αυτού του κόσμου. Αν κάποιος έχασε απ' αυτή την ιστορία, ήμουν εγώ... Καταλαβαίνεις;"
- "Εντάξει Τσινάσκι".
- "Εντάξει;"
- "Ναι. μπορείς να πηγαίνεις".

Τσαρλς Μπουκόφσκι, Άνθρωπος για όλες τις δουλειές (εκδ. Οδυσσέας, μτφρ. Χ. Τσαλικίδου)