// απόσπασμα από το βιβλίο του Σ. Ζουμπουλάκη, "Η αδερφή μου" (εκδ. Πόλις) //
Aπό τότε μέχρι σήμερα, η μόνη έξοδος από την πίστη έναντι της οποίας στέκομαι με απόλυτο σεβασμό είναι ακριβώς αυτή, όταν δηλαδή ο πιστός δεν μπορεί να συμφιλιώσει μέσα του τον πόνο του αθώου με το έλεος του Θεού. Αυτός είναι ο κατεξοχήν θεολογικός λόγος εξόδου. Εδώ ακριβώς αναδεικνύεται και η πνευματική σημασία του αθεϊσμού, ενός υπαρξιακού αθεϊσμού: υπερασπίζεται τελικά έναν Θεό ελέους, έναν Θεό ταυτισμένο με το αγαθό.
Aπό τότε μέχρι σήμερα, η μόνη έξοδος από την πίστη έναντι της οποίας στέκομαι με απόλυτο σεβασμό είναι ακριβώς αυτή, όταν δηλαδή ο πιστός δεν μπορεί να συμφιλιώσει μέσα του τον πόνο του αθώου με το έλεος του Θεού. Αυτός είναι ο κατεξοχήν θεολογικός λόγος εξόδου. Εδώ ακριβώς αναδεικνύεται και η πνευματική σημασία του αθεϊσμού, ενός υπαρξιακού αθεϊσμού: υπερασπίζεται τελικά έναν Θεό ελέους, έναν Θεό ταυτισμένο με το αγαθό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου