..ωραίος μ´ όλη τη φρίκη του

// απόσπασμα από το "Ρόζα Λούξεμπουργκ - γράμματα απ´ τη φυλακή" (εκδόσεις Ύψιλον, μτφρ: Α. Στίνα ) //

(..) Χόρτασες από πρωτοχρονιάτικες ευχές;
Κοίτα το λοιπόν να μείνεις άνθρωπος. Το παν είναι να παραμείνει κανείς άνθρωπος. Δήλαδή: σταθερός και διαυγής και χαρούμενος, παρ´ όλα αυτά, γιατί οι "κλαυθμηρισμοί" είναι κύριο χαρακτηριστικό της αδυναμίας.
Να ´σαι άνθρωπος θα πει να ρίξεις τη ζωή σου ολόκληρη στη βαρειά ζυγαριά του "πεπρωμένου", όταν πρέπει να γίνει έτσι. Όμως την ίδια στιγμή, να χαίρεσαι την κάθε ηλιόλουστη μέρα και το κάθε ωραίο περαστικό σύννεφο.
Αχ δεν ξέρω να γράφω συνταγές, το πως πρέπει να ναι ο άνθρωπος, το μόνο που ξέρω είναι το πώς είναι. Και σύ το ´ ξερες πολύ καλά, σαν περπατούσαμε στα χωράφια και το κόκκινο χρώμα του ήλιου  ξαπλωνόταν πάνω στα στάχια. Ο κόσμος είναι τόσο ωραίος μ´ όλη τη φρίκη του, και θα ´ ταν σίγουρα πιο ωραίος, αν δεν τον βάραιναν οι αδύναμοι και οι δειλοί. Έλα, τώρα, σου χαρίσω ένα ακόμη φιλί, γιατί είσαι και θα μείνεις ένα τίμιο μικρό ανθρωπάκι. Στην υγειά σου και καλή χρονιά.

Ρόζα.