πολιτική και οικονομία, μια παλιά ιστορία

του Luciano Lanza, απόσπασμα από το βιβλίο του «Πέρα από την οικονομία – μια αναρχική θεώρηση του οικονομικού ζητήματος»

(..) Συνεπώς η οικονομία παρουσιάζεται (τουλάχιστον στην αρχική της φάση) σαν μια αντιεξουσία που, σιγά – σιγά, διευρύνεται ολοένα και περισσότερο, καθώς της παραχωρούν έδαφος οι φεουδαλικοί θεσμοί. Πρόκειται για μια μακρά διαδικασία, χαρακτηριζόμενη από εναλλασσόμενες φάσεις: είναι ένας αγώνας ανάμεσα σε δύο μορφές άσκησης της εξουσίας. Το οικονομικό και το πολιτικό παρουσιάζονται συνεπώς ως φορείς δύο διαφορετικών παραδειγμάτων ελέγχου της κοινωνίας.
Αλλά αν αυτή η διαδικασία είναι μακράς διαρκείας, ολοκληρώνεται εξαιρετικά γρήγορα: μέσα σε δεκατρία χρόνια. Όταν τα γνωρίσματα της οικονομίας ενοποιούνται το 1776 από τον Άνταμ Σμιθ στο βιβλίο του Ο πλούτος των εθνών σ’ ένα θεωρητικό σώμα που όχι μόνο ερμηνεύει, εξηγεί, αλλά κυρίως χάρη σ’ αυτή τη θεωρητική ενότητα, μπορεί να προχωρήσει σε γενικεύσεις, τότε η νέα θεώρηση του κόσμου της οποίας είναι φορέας το οικονομικό, εξαπλώνεται στο εσωτερικό εκείνου του κοινωνικού κινήματος το οποίο το 1789 κατεδάφισε το ancient regime.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου νομιμοποιεί την καινούρια πραγματικότητα, που στην πορεία των προηγούμενων αιώνων παρουσιάστηκε σαν μια μορφή αντιεξουσίας απέναντι στον φεουδαρχισμό και στην απολυταρχική μοναρχία. Δεν είναι τυχαίο που από εκείνη τη στιγμή η κυριαρχία της μπουρζουαζίας έθεσε το κέρδος σαν το μετρητή της ικανότητας άσκησης της νέας εξουσίας.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Πέρα από την οικονομία – μια αναρχική θεώρηση του οικονομικού ζητήματος» του Luciano Lanza, εκδόσεις Ελευθεριακή Κουλτούρα