τέχνη και χρήμα

μια φράση του Hans Richter, παρμένη από το βιβλίο

«Αφού τα μεγάλα πορτοφόλια έχουν μπει στις τέχνες για τα καλά, ας ελπίσουμε ότι οι σημερινές προσπάθειές τους να βιάσουν το καλλιτέχνη θα έχουν σαν αποτέλεσμα μια μελλοντική γενιά που δεν θα υποκύψει στην αποπλάνηση. Αν όχι, η τέχνη μπορεί να καταλήξει ένα συσκευασμένο προϊόν, με τον καλλιτέχνη στον πάγκο συσκευασίας, να πιστεύει (εξαπατημένος) ότι είναι ένα ελεύθερο άτομο»

 απόσπασμα από το βιβλίο «Enrico Baj – Paul Virilio / συζήτηση για τον τρόμο στην τέχνη»

Paul Virilio: (..) πρόκειται για ένα παραλήρημα. Αυτό σημαίνει ότι τα πράγματα δεν έχουν πια αξία. Βρισκόμαστε μπροστά στην απουσία μέτρου της αξίας. Ο Warhol δεν αποτιμάται πλέον, είναι «παραληρηματικός». Η υπογραφή του είναι το έμβλημα ενός προϊόντος που συνδέεται με  υπερβολική αξία.
Όλα αυτά δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την τέχνη, με τον Cezanne, με τον Braque ή με τον Picasso. Όλα αυτά έχουν να κάνουν μόνο με μια εμπορευματική λογική, με την πιο κοινότοπη έννοια του όρου. Βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα χωρίς μέτρο παραλήρημα, που μου θυμίζει μια φράση του μεγάλου Ηράκλειτου: «Πρέπει να σβήσεις την υπερβολή πριν γίνει πυρκαγιά». (..)

Enrico Baj:  Σήμερα με την εμφάνιση της βιομηχανίας της καλλιτεχνικής διασκέδασης που προωθείται από τους διαφημιστές και από τις διάφορες μάρκες, όπως και με την εισβολή στο πεδίο της σύγχρονης τέχνης ανθρώπων της διαφήμισης, βρισκόμαστε σ’ ένα είδος παθητικής ευθανασίας της τέχνης. (..) Ο οικονομικός τρόμος είναι ο παγκόσμιος καπιταλισμός, ο αισθητικός τρόμος είναι το παγκόσμιο μουσείο.

από το βιβλίο «Enrico Baj – Paul Virilio / συζήτηση για τον τρόμο στην τέχνη» εκδ. Ελευθεριακή Κουλτούρα – πρώτη έκδοση Μιλάνο, 2002 μτφρ: Π. Καλαμαράς