και τ' άλλα κουραφέξαλα

// του Αρθούρου Ρεμπώ, απόσπασμα από το βιβλίο του, "Μια εποχή στην κόλαση" //

Είμαι στην παραλία της Βρετάνης. Ανάβουν οι πόλεις το βράδυ. Ξοδεύτηκε η μέρα μου. Εγκαταλείπω την Ευρώπη. Ο αέρας της θάλασσας θα κάψει τα πλεμόνια μου. Παράξενα κλίματα θα τσουρουφλίσουν το πετσί μου. Να κολυμπώ, να συνθλίβω τη χλόη, να κυνηγώ και πιο πολύ, να καπνίζω. Να ρουφώ δυνατά ηδύποτα σαν καφτό μέταλλο, καθώς συνήθιζαν οι ακριβοί πρόγονοι, τριγύρω στις φωτιές.

Θα γυρίσω πίσω με δέρμα μελαμψό, σιδερένια μέλη, μάτι φλογερό: όποιος με δει θα νομίσει πως βαστώ από γερή ράτσα.

Θα ‘χω χρυσάφι, θα ‘μαι τεμπέλης και χυδαίος.

Οι γυναίκες παραστέκονται τέτοιους φλογισμένους αρρώστους γυρνώντας πίσω από κλίματα τροπικά. Θ’ ανακατευτώ στην πολιτική. Σώθηκα. Τώρα είμαι απόβλητος. Αισθάνομαι απέχθεια για την πατρίδα.

Ένας ύπνος ολομέθυστος στην αμμουδιά, αυτό αξίζει, και τ’ άλλα κουραφέξαλα.

// Αρθουρ Ρεμπώ, "μια εποχή στην κόλαση", εκδ. Γνώση, μτφρ.:Νικος Σπάνιας