listen
// του Άγη Στίνα , απόσπασμα από το κείμενό του, "η οργάνωση των διεθνιστών εργατών" //
Το μόνο κριτήριο για την ορθότητα και την αποτελεσματικότητα της πολιτικής μας πρέπει να είναι: αν αυτή αναπτύσσει την πρωτοβουλία, το κριτικό πνεύμα, την αυτενέργεια, την μαχητικότητα των μαζών. Αν τις βοηθάει να αποδεσμευτούν από την κηδεμονία της γραφειοκρατίας, να ενισχύσουν τις θέσεις τους, να δημιουργήσουν τα δικά τους όργανα, να απαλλαγούν από τις αυταπάτες τους, τις προλήψεις τους, τις δουλικές τους συνήθειες. Αν αποκτούν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στη δύναμη τους.
Δεν υπάρχει τίποτε που να μας κάνει να αναθεωρήσουμε τη βασική μας εκτίμηση για την εποχή μας και τις κινητήριες δυνάμεις της. Η αποχώρηση της εργατικής τάξης των προχωρημένων χωρών από τη σκηνή δεν ήταν παρά μια προσωρινή ανάπαυλα σ' αυτό το μεγάλο κίνημα για την οριστική και ολοκληρωτική χειραφέτηση της ανθρώπινης κοινωνίας. Το προλεταριάτο αυτών των χωρών έχει ήδη αρχίσει από καιρό να ξανασηκώνεται στα πόδια του.
Οι δρόμοι έχουν αρχίσει να ξαναμιλούν τη γλώσσα του Οκτώβρη και κάθε φορά όλο και πιο καθαρά. Στην Ανατολική Γερμανία το 1953 οι επαναστατημένοι εργάτες ζητούν εργατική κυβέρνηση. Στην Ουγγαρία το 1956 σε ένα εικοσιτετράωρο καλύπτεται ολόκληρος η χώρα από τα εργατικά συμβούλια και ρίχνονται τα θεμέλια μιας πραγματικά ανθρώπινης κοινωνίας. Στο Βέλγιο το 1961, το σύνθημα που κυριαρχεί στους δρόμους που έχουν κατακλύσει οι μάζες των απεργών είναι: τα εργοστάσια στους εργάτες.
Το εργατικό κίνημα ξαναγεννιέται από τη στάχτη του, στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στις συνοικίες. Οι άγριες απεργίες όπως και οι μικρές ομάδες που πληθαίνουν κάθε μέρα έξω και εναντίον των κατά παράδοση οργανώσεων και που από την πρώτη μέρα της συγκρότησης τους αναγράφουν στη σημαία τους το αθάνατο σύνθημα, της Πρώτης Διεθνούς ότι η απελευθέρωση των εργαζομένων είναι έργο αυτών των ιδίων των εργαζομένων, έχουν για το μέλλον της ανθρωπότητας απείρως μεγαλύτερη σημασία από τα σπούτνικ και τα ταξίδια στη σελήνη ή από τους αριθμούς των ψήφων και των βουλευτών των σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κομμάτων.
( via )
Το μόνο κριτήριο για την ορθότητα και την αποτελεσματικότητα της πολιτικής μας πρέπει να είναι: αν αυτή αναπτύσσει την πρωτοβουλία, το κριτικό πνεύμα, την αυτενέργεια, την μαχητικότητα των μαζών. Αν τις βοηθάει να αποδεσμευτούν από την κηδεμονία της γραφειοκρατίας, να ενισχύσουν τις θέσεις τους, να δημιουργήσουν τα δικά τους όργανα, να απαλλαγούν από τις αυταπάτες τους, τις προλήψεις τους, τις δουλικές τους συνήθειες. Αν αποκτούν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στη δύναμη τους.
Δεν υπάρχει τίποτε που να μας κάνει να αναθεωρήσουμε τη βασική μας εκτίμηση για την εποχή μας και τις κινητήριες δυνάμεις της. Η αποχώρηση της εργατικής τάξης των προχωρημένων χωρών από τη σκηνή δεν ήταν παρά μια προσωρινή ανάπαυλα σ' αυτό το μεγάλο κίνημα για την οριστική και ολοκληρωτική χειραφέτηση της ανθρώπινης κοινωνίας. Το προλεταριάτο αυτών των χωρών έχει ήδη αρχίσει από καιρό να ξανασηκώνεται στα πόδια του.
Οι δρόμοι έχουν αρχίσει να ξαναμιλούν τη γλώσσα του Οκτώβρη και κάθε φορά όλο και πιο καθαρά. Στην Ανατολική Γερμανία το 1953 οι επαναστατημένοι εργάτες ζητούν εργατική κυβέρνηση. Στην Ουγγαρία το 1956 σε ένα εικοσιτετράωρο καλύπτεται ολόκληρος η χώρα από τα εργατικά συμβούλια και ρίχνονται τα θεμέλια μιας πραγματικά ανθρώπινης κοινωνίας. Στο Βέλγιο το 1961, το σύνθημα που κυριαρχεί στους δρόμους που έχουν κατακλύσει οι μάζες των απεργών είναι: τα εργοστάσια στους εργάτες.
Το εργατικό κίνημα ξαναγεννιέται από τη στάχτη του, στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στις συνοικίες. Οι άγριες απεργίες όπως και οι μικρές ομάδες που πληθαίνουν κάθε μέρα έξω και εναντίον των κατά παράδοση οργανώσεων και που από την πρώτη μέρα της συγκρότησης τους αναγράφουν στη σημαία τους το αθάνατο σύνθημα, της Πρώτης Διεθνούς ότι η απελευθέρωση των εργαζομένων είναι έργο αυτών των ιδίων των εργαζομένων, έχουν για το μέλλον της ανθρωπότητας απείρως μεγαλύτερη σημασία από τα σπούτνικ και τα ταξίδια στη σελήνη ή από τους αριθμούς των ψήφων και των βουλευτών των σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κομμάτων.
( via )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου