Δύο χιλιάδες διακόσιες εικοσιδύο μέρες πόνου. Δεν του αρκούν. Βρήκε ωραίο χουζούρι στο κορμί μου. Θα μείνει, λέει. Κι άλλο. Μόνο που, όσο θρονιάζεται, τόσο δυναμώνω τα ηχεία και του φωνάζω στο αυτί: "Σε αγαπάω, πουτάνα ζωή (ακόμη κι έτσι)". Με αυτήν τη μελωδία. Πάντα.
Υ.Γ.: Σοφάκι, η επανάσταση μπορεί να γαμιέται. Όχι η δική μας.
Υ.Γ.: Σοφάκι, η επανάσταση μπορεί να γαμιέται. Όχι η δική μας.
http://www.youtube.com/watch?v=pzMrgmTCx0Y
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://socialcam.com/v/fNBkBJwJ
http://www.youtube.com/watch?v=IykoWw_AnO0
Μας ισοπεδώνεις και μας απογειώνεις φθόγγο-φθόγγο, λέξη-λέξη. Κάθε φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφή