#6 "Ημερολόγιο μιας τυχαίας χρονιάς (1968)"- [Επιστρέφοντας τα δώρα]

4 Απριλίου: Μοτέλ Λορέιν, Μέμφις Τενεσί, στο μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου 

"Έπρεπε να μαζέψω τα αίματα. Σε αυτό το βάζο. Άβολο, αλλά έπρεπε. 'Εστω και με αυτήν τη σπάτουλα για το μπάρμπεκιου. Αύριο θα περπατήσουμε μαζί. Θα ξαναματώσουμε. Όπως πάντα. Με το ίδιο όνειρο. I am a man. Όλα θα πάνε καλά".

6 Ιουνίου: Ξενοδοχείο Αμπάσαντορ, Καλιφόρνια, κουζίνα

"Με λένε Σιρχάν. Δε θυμάμαι τίποτε. Πεσμένος. Κοκκινομάλλης. Mind control. Όλα θα πάνε καλά".

Μέσα καλοκαιριού: Βιετνάμ, σκηνή 17D

"Εδώ και μέρες τίποτε. Suicide is painless...Όλα θα πάνε καλά".

20 Αυγούστου: Μαιευτήριο Μητέρα

"-Κοίτα, μαμά, χωρίς ομφάλιο λώρο - Όλα θα πάνε καλά".

21 Αυγούστου: Γραφεία περιοδικού Plamen, Πράγα, 11 το βράδυ

"Μίροσλαβ, ο Δούναβης δεν ήταν ποτέ γαλάζιος. Το ξέραμε. Παίρνει το χρώμα που αφήνουν οι ερπύστριες στην άσφαλτο. Κι εμείς το ξέραμε πως οι ανεμόμυλοι πληθαίνουν. Οι Δον Κιχώτες λιγοστεύουν. Μα... Όλα θα πάνε καλά".

(καταχώριση χωρίς ημερομηνία): δωμάτιο μπαρόκ, μαύρος μονόλιθος, "Τάδε έφη Ζαρατούστρα" του Στράους, μονοπλάνο, αφήγηση, "Θελήσατε ποτέ να να επαναληφθεί ό,τι ευτυχές έγινε κάποτε;", από το γήρας στη βρεφική ηλικία- 

" Part 3, take 34. Όλα θα πάνε καλά, Stanley".

Τέλη Αυγούστου: Κίνφος, στο σπίτι του Τζορτζ

"B-side στο Hey Jude. It's gonna be allright, allright, allright..."